“อะ
อือ…อื้อ!”
เสียงหอบหายใจปะปนกับเสียงจูบปากดังก้องไปทั้งห้องพยาบาล
ไม้หลับตาแน่นพยายามเม้มริมฝีปากไม่ให้ลิ้นหนาสอดเข้ามาในโพรงปากได้แต่ก็ไม่เป็นผล
ลิ้นหนาสอดเข้ามาแล้วเกี่ยวกระหวัดราวกับจะหยอกเย้า ทั้งที่ไม้ก็ไม่ใช่คนไร้ประสบการณ์กับเรื่องพวกนี้แต่กลับทำอะไรไม่ถูก
ปล่อยให้มาวินท์เป็นคนดำเนินเกมเอง
เขามีหน้าที่หลับหูหลับตาปิดกั้นตัวเองไม่ให้รับรู้อะไรทั้งสิ้น
“ฮ่า…อยู่นิ่งๆแบบนี้ค่อยเป็นเด็กดีหน่อย”
มาวินท์ผละริมฝีปากออกแล้วหอบหายใจให้ทั่วท้อง
ไม่คิดเลยว่าสิ่งที่เขาอยากทำมาตลอดจะได้ทำในวันนี้
ถึงจะได้กำไรเพิ่มมากขึ้นจากครั้งก่อนแต่มาวินท์ก็ยังไม่พอใจเท่าไหร่นักตราบใดที่ยังไม่ได้ครอบครองไม้
เอาไว้วันอื่นค่อยทำก็ยังไม่สาย
ยังไงมึงก็ไม่มีวันหนีกูพ้นหรอก
ฟุ่บ!
“รีบๆทำให้มันเสร็จซะ
จะได้ไปเรียน”
ไม้ยังคงหลับตาแน่นแม้จะถูกกดศีรษะให้ใบหน้านาบกับสิ่งโป่งนูนภายใต้กางเกงมาวินท์
ทั้งที่หลับหูหลับตาไม่ให้รับรู้อะไรแต่ไม้ก็ยังรู้สึกอัปยศจนอยากจะฆ่าตัวตายซะเดี๋ยวนี้
เมื่อไหร่ไม้จะหลุดพ้นจากเรื่องอัปยศพวกนี้
หรือชาตินี้เข้าจะไม่มีวันหลุดพ้นเลย?...
ริมฝีปากบางเม้มแน่นด้วยความเจ็บใจก่อนจะใช้ฟันกับริมฝีปากล่างรั้งกางเกงชั้นในให้รูดลง
แกนกายขนาดใหญ่ดีดแก้มไม้ทันทีที่รูดชั้นในลง ไม้ยังคงหลับตาไม่ลืมตามองมันใช้เพียงแค่มือสัมผัสส่วนหัว
แค่สัมผัสนิดหน่อย มาวินท์ก็เกร็งตัวแล้วสูดปากครางด้วยความเสียวซ่าน
ยังไม่ทันจะออกปากสั่งอะไรก็เป็นอันต้องเกร็งตัวอีกครั้งเพราะสัมผัสนุ่มจากริมฝีปากที่สัมผัสแกนกาย
รู้สึกดี…จนแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้ว
“มะ มึง…อมซะ เอาแค่ปากแตะกูจะไปรู้สึกอะไร” ถึงว่าอย่างนั้นแต่มาวินท์กลับครางซี้ด
แค่ต้องมาทำเรื่องสกปรกแบบนี้กับผู้ชายไม้ก็รู้สึกอยากจะตายให้รู้แล้วรู้รอด
ให้เอาเข้าปากคงยิ่งไปกันใหญ่ แต่ทว่า…
“ถ้ามึงไม่ทำ
กูทำเอง!”
“อึ้ก!”
จู่ๆมาวินท์ก็กดศีรษะไม้อย่างแรงจนแกนกายกระแทกเข้าไปในโพรงปากมิดลำ
ไม่พูดอะไรให้เสียเวลาอีก มือหนาจับศีรษะทุยไว้แน่นแล้วกระแทกสะโพกสวนเข้าสวนออก
ความรู้สึกคล้ายกับโดนล้วงคอจนเกือบถึงคอหอยทำเอาไม้อยากจะอ้วก
กลิ่นคาวของน้ำกามที่เอ่อล้นริมฝีปากน่าขยะแขยงแต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากห่อลิ้นรับแกนกายที่สวนเข้ามา
ศีรษะโยกคลอนไปตามแรงกระแทกเป็นจังหวะที่เร็วขึ้นเรื่อยๆกระทั่งไม่กี่วินาทีต่อมาที่หยุดชะงักลงพร้อมกับน้ำกามสีขุ่นที่ล้นทะลักไหลลงคอ
“กลืนเข้าไป
ห้ามคาย”
“อึ้ก
อึก…อืม!”
น้ำกามที่ไหลลงคอมากเกินไปทำให้เอ่อล้นออกมาข้างนอก
ไม้อยากจะสำรอกของสกปรกพวกนี้ออกไปให้หมดแต่ก็ต้องจำใจกลืนบางส่วนเข้าไปหากยังถูกแกนกายแช่ค้างไว้ในปากอย่างนี้
พอปลดปล่อยจนพอใจแล้ว
มาวินท์ก็ถอนแกนกายออกปล่อยให้ไม้สะบัดหน้าหนีแล้วล้วงคออ้วกเอาน้ำกามที่กลืนลงไปออกมา
เขาสวมกางเกงและเข็มขัดให้เรียบร้อยก่อนจะมองนาฬิกาข้อมือแล้วรีบออกไปจากห้องเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเลยเวลาสอนคาบตัวเองมากว่าสิบนาทีแล้วแต่ก็ไม่ลืมพูดทิ้งท้ายประโยคที่ทำให้ไม้เจ็บใจเล่น
มีต่ออีกนิดน้า อย่าลืมเม้นท์ให้กำลังใจไรท์ด้วยนะคะ จุ๊บๆ>>http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1410831&chapter=10
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น